برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که...

برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

اپیزود16 رادیو چهرازی بسم الله الرحیم برنامه های ما الان یاد بعضی نفرات در گردش فصول میشه... پاییز که می شه ما بی‌اختیار می ریم اتاق جمشید، پاییز یهو می آد، تو یه روز، مثه بهار و بقیه.  صپ زود بیدار می شی، می بینی حیاط شده طوفان رنگ و رنگ که برپا در دیده می کند... مام مثه عوام الناس، مثه سیاوش قمیشی و کریس دی برگ عقیده داریم پاییز دلگیره، شباش صدای بوف می آد. به جمشید می گیم سرمرگی مهمون نمی خوای،دلمون گرفته؟ می گه بابا کجاش دلگیره، نیگاه نارنگی ها رو، نیگا نارنجیا رو، به زبان حال با انسان سخن می گه، خرمالو رو ببین. می گم جمشید نارنجی چیه؟ مهر، آبان، وای از آذر! چه جوری بگذرونیم امسال رو؟ تولد جمشید آبانه، خب معلومه خوشش می آد. راه می ره می گه دنیا یعنی محاسن پاییز. می گم خب چارتا مثال بزن از این محاسن. می گه دلبر لباس قشنگا رو از تو گنجه در می آره، پایین کمی لخت، بالا کت و کلفت، آدم حض می کنه! می گم اولن چشت رو در می آرما، دومن این که نصفش معایبه! حیف تابستون نبود که همه ش لخت؟ یه چای می ریزه میذاره جلومون می گه حالا دلبر هیچی، شبا رو چی می گی؟ مگه تو خودت عاشق شبا نیستی؟ پاییز همه ش شب دیگه؟ نصف روز غروبه. می گم آقا ما دو ساعت شب بسه مونه! زیادم هست. می خوایم زودتر بیدار شیم تموم شه! یه چراغی می ذاریم اون گوشه، تاریک روشن می شینیم ستاره میشماریم برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

می گم باورت می شه از اولین روزی که رفتم مدرسه بیشتر از ۱۱ سال میگذره؟ این روزا هر کی میبینَتَم گوشزد می کنه این کنکور لعنتیو. دبیرامون هی یادمون می آرن تستای لعنتی دهمو که نزدیمشون الان اونان که دارن ما رو میزنن. هی یادم میاد درسایی که نخوندمو،زبانی که ادامه ندادمو،کارایی که یاد نگرفتمو،داستان هایی که کاملشون نکردم،کلافه ام. این کنکور لعنتی هی داره حلقه ی دستاشو دور گردنم تنگ تر می کنه و هیچ تلاشی برای نجات خودم نکردم. یادم میاد کلاس اول که بودم به نظرم چقد کلاس پنجمیا بزرگ میومدن. چقد احساس بزرگ بودن بهم دست می داد.الان چند سال از اون کلاس پنجم گذشته و من حس می کنم چقد از بزرگ شدن می ترسم. رسیدم به اواخر نیمه ی اول هفده سالگیم یا شاید هم شونزده سالگیم(همیشه تو حساب کردن سن مشکل داشتم:)فرقی هم نمی کنه،هر چی هست راه زیادی تا ۱۸ سالگی نمونده. هر چی هست همینجا جلوی چشم شمایی که داری می بینی و میخونی با خودم عهد میبندم که ۱۸ سالگیم اونی باشه که میخوام؛با همه ی جزئیاتش.دوس دارم همه اتون حداقل یک خطی از احساساتتون درمورد نوجوونی و کنکور بنویسین. برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

روی بالکن کلاسمان که روبروی درخت پرتقال بود ایستاده بودم و درس می خواندم،بوی نم باران می آمد و گنجشک های روی درخت را می دیدم.دختر همسایه برای صدای مرغ های خانه اشان که دیوار به دیوار مدرسه بود حرص می خورد.اما به قول دبیرمان چند نفر در این هوای خنک که هر از گاهی نم نم باران زیباترش می کنند صدای مرغ و جوجه روحشان را نوازش می دهد؟ امتحان زمین شناسی داشتیم و تورکوایز را کورتوایز نوشتم. کریزوبریل را کریزو... :))) دو سال دیگر دلتنگ این روزها می شوم.شاید هم فردا چقدر خندیدیم امروز مثل روزهای قبل. مدرسه ام را دوست دارم خیلی بیشتر از مدرسه ی نمونه دولتی که در بی روح بودنش نمونه بود. دنج است و کلاس ۱۱نفره یازدهمی ها دوست داشتنی با دبیرهای خوب. خوب تر بشود ان شاالله :)) برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

بین این همه خواننده ی بهتر حتی نمیدونم چرا قفلم رو اشوان اونقدر قفل که گوش میدم،گوش میدم،گوش میدم،حالم بهم میخوره،بازم گوش میدم :))) _________ برگرد یه کاری کن , منو دریاب  برگرد منو دریاب که آشوبم  این مشکلات تقصیر من بودن  برگرد منو دریاب منه ساده اونی که از چشم تو افتاده  کی مثل من موهاتو می بافه شبا آروم بشی من نباشم درد و دل هاتو میگی آروم به کی هی بدی دیدم ازت اما نیوردم  به روت خود خوری کردم همش تا که نریزه آبروت برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

یه مدتیه خواننده ای رو کشف کردم که معروف بوده نمیدونستم؛جدا از صداش چهره اش هم خیلی خوبه.سعیده ی هیز درونم فعال شد اصن.خیلی لعنتیه لامصبیه استوری گذاشته که داره با موهاش بازی میکنه*____*مردم من*_* این شما و اینم تنها کسی که لایواشو از دست نمیدم*_* سیگار هم خیلی بهش میاد*_* ووی برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

ساعت قدیمی پدربزرگم تو اتاق منه و صدای تیک تیکش روانی کننده است.استرس امتحان فردا رو میده که خوندمش ولی یه مبحث مهمو نرسیدم.آه خدا من شدیدا دستم عرق میکنه جوری که خیلی از برگه ها و دفترام از شدت خیسی داغون میشن و از دستکش متنفرم. به پیشنهاد دبیر زیستم و خواهرم و وجود بعضی علائماش آزمایش تیروئید دادم و خدا رو شکر سالم سالمم. و بعد از ۱۷ سال گروه خونیم مشخص شد.+o هستم. اگه من B میشدم نسبتا ۵۰_۵۰ میشد:/ مامانم هی آه میکشه میگه من بین ۳ تا o تنهام:| یه مدت پیش از رو طالع بینی داداشم گفت تو اصن AB ای.چقد تو رو توصیف کرده O_o بابام میگه به هیچ وجه باورم نمیشه o باشی :| دقت کردین چقد بی ربط مینویسم؟ اینم حیاطمون:عصر ۱۲ دی ۹۶ برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......